Fassnacht

Vun Wikipedia

Was waar’s doch als en Luscht gewest,
Wann’s g’heesse hot, die Faasnacht kummt;
Mer hot sich g’freet schun wochelang,
Gepiffe, g’sunge un getschumpt;
Die Mammi hot ehm lengscht gedrillt:
„Nau, Buwe, schaffen Oier bei,
Wann’s Faasnacht Kuche gewwe soll,
Do missen latt vun Oier nei."

Noh iss mer naach der Scheier ab,
Uff’s Schtroh un Hoi, uff’s Welschkannlaab,
Un g’sucht, eb’s aryets Oier hett -
Mer waar ganz zu mit G’frees un Schtaab.
Un wammer noh eens g’funne hot,
Was hot mer g’scharrt fer naach em Haus.
„Do, Mammi, iss eens, nemmt’s noch meh? -
„Ya, Buwe, schunscht gebt’s schur nix draus."

Wann als der Daag ball kumme iss,
Noh hot en yeders noch gezarrt,
„Ich wunner, wer die Faasnacht gebt,
Wen’s drefft, der watt ins Seifass g’schparrt."
Mer hot sich awwer als gewehrt,
Un’s waar ehm doch so halwer bang,
Mer waer verleicht der letscht im Bett,
Noh misst mer’s heere wochelang.

Was hot mer g’scharrt fer maryets raus,
So ass mer net die Faasnacht waer;
Der Mammi waar’s mol rufe g’schpaart,
So frieh waar’s Bett schun lang net leer.
Noh hot mer iwwer die gelacht,
Wu nix geduh henn wie gezarrt,
„Do kummt die Faasnacht hinnenoh,
Nau watt sie mol ins Seifass g’schparrt."

Wann’s Breckfescht mol veriwwer waar,
Un all die Arewet aus’em Weg,
Noh hot die Mammi ‘s Backbord grickt,
Un holt en groosser Wambe Deeg,
Un legt en druff un drickt en rum,
Un rollt en in so Scheiwe aus;
Noh hot sie’s Reedel haddich grickt,
Un schneid die schenschte Kuche raus.

Bis alles noh recht gange waar,
Datt hinner’m Offe uff der Kischt,
Waar’s Fett am Koche in der Pann, -
Mer hot sich’s Maul schun abgewischt.
Datt hot sie noh die Kuche nei;
Die sinn datt g’schwumme wie die Gens.
Was henn sie scheene Backe grickt,
Ganz dunkelbrau mit geele Krenz!

Sie waare schee, sie waare guud;
Was hot’s ehm Abbeditt gemacht,
Sie yuscht zu sehne uff’em Disch! -
Der Bauch, der hot ehm recht gelacht.
Uff kors, die Mammi hot’s gewisst,
Wie hungrich, ass so Buwe sinn;
Was hot sie groosse Schissle g’hatt,
Un Kuche, ass wie Hoischteck drin.

‘S maag sei, wie’s will, ‘s iss net, wie’s waar,
Ihr alte Kalls, ihr wisst’s zu guud;
So Dings vergesst sich net so leicht,
So ebbes draagt mer net im Hut.
Ach! Wammer alsemol draa denkt,
Wie’s waar in seine yunge Yaahr,
Mer geebt der beschte Gaul im Schtall
Fer’n Woch wie sellemols, net waahr?


(Edward Hermany)