Das Krischkindel

Vun Wikipedia

O du liewer Kindheeds-Krischdag!

Lebscht noch wack’rig in mei’m Herz;

Denk ich an dich, was ’n Pulsschlag

Fiehl ich, was en Heemweh-Schmerz!

Dunkle Wolke sehn ich henke

Zwische mir un seller Zeit;

Du scheinscht awer in mei’m Denke

Beschtes Licht der Kindheeds-Freid.


Ja, ich sehn der Krischtbaam funkle,

Schmunzle an der Schtuwe Wand;

Was en Licht war sell im Dunkle,

Himmel schee’ im Erdeland.

Wer kann zehle die Geschenke,

Niss un Zucker allerlei!

Muss m’r schtaune, muss m’r denke,

Wer schafft all’ die Sache bei!


Dess war schur des gut Krischkindel,

Es hot alles dess gemacht;

Heerscht du net sei’ Belleklingel

In der schtille Krischdag Nacht?

Iwer Berge, Hiwwel, Fense

Jagt es mit sei’m Schlitte bei;

Schtoppt am Haus un schluppt gans sacht’

Mit sei’m Sack am Schornschtee’ nei’.


’S is Alles schtill! Die Kinner schtecke

Schnock im Bett un draame schee’;

Santa Claus werd sie net wecke,

Er dhut all sei’ Sach allee’;

Hengt d’r Baam mit scheene Sache,

Schleicht herum im ganse Haus,

Legt sei’ Gabe ’raus mit Lache,

Un dann — Ho! — zum Schornschtee’ naus!


Mecht den Wunnermann ’mol sehne,

Doch er is zu schlick un schlau!

Schmohkt un lacht er, wie Leit meene?

Is sei’ Bart so lang un grau?

Hot er Backe roth wie Eppel?

Is sei’ G’sicht so breed un fett?

Hengt sei’ lang Haar imme Zeppel?

Is er so gar kreislich nett?


Un sei Renndhier — acht im Schlitte!

Ach, ich mecht ihn sehne geh’;

Dess is g’fahre, dess is g’ritte,

Iwer Froscht un Eis un Schnee!

Er dhut bei sich selwer lache,

Net weil’s fahre geht so gut;

Awer weil er so viel Sache

An der Kinner Krischtbaam dhut.


Dheel Leit meene, dess wär Fawel,

Es wär keen Krischkindel so;

Vegel peifen nach dem Schnawel,

Schlohe Krischte glaawe schloh.

Ich hab es noch nie gesehne

In der heil’gen Krischtennacht;

Doch sehn ich den Krischtbaam funkle,

Sag ich: es hot dess gemacht.


Sei gegriesst, du scheenes Mennle,

Bleiwe immer frisch un jung;

Deine Giete, deine Wunner

Singt jo jede Kinnerzung.

Komme wieder — komme ewig

Komme freidig, sanft un sacht;

Zier’ d’r Krischtbaam for die Kinner

In der heil’gen Krischtdag Nacht!


(Henry Harbaugh)